رابطه سطح سرمی اسیدسیالیک با برخی شاخص های تشخیصی در بیماران مبتلا به سکته میوکارد

چکیده زمینه: افزایش میزان اسیدسیالیک به دنبال سکته میوکارد و ارتباط آن با برخی از شاخص ها مانند واکنش گرهای فاز حاد و چربی گزارش شده است. هدف: مطالعه به منظور تعیین ارتباط سطح سرمی اسیدسیالیک تام (tsa) با شاخص های معمول تشخیص سکته میوکارد در بیماران مبتلا به سکته میوکارد انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال 1384 در مرکز تحقیقات قلب و عروق بیمارستان امام علی (ع) کرمانشاه انجام شد. 30 بیمار مبتلا به سکته میوکارد با نمونه گیری آسان انتخاب شدند. از این بیماران در سه روز متوالی پس از سکته میوکارد، خون گیری شد و سطح سرمی اسیدسیالیک تام، آنزیم های کراتین فسفوکیناز (cpk) و لاکتات دهیدروژناز (ldh) به روش اسپکتروفتومتری و تروپونین به روش الیزا اندازه گیری شدند. داده ها با آزمون های آماری تی و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: سطح سرمی شاخص های مورد اندازه گیری و همچنین میزان tsa از دامنه طبیعی بالاتر بود و بیش ترین میزان tsa (75/0±53/1 میلی گرم بر میلی لیتر) در روز دوم پس از سکته میوکارد مشاهده شد. بین سطح سرمی tsa و ldh در روز دوم (003/0=p) و تروپونین در روز اول (01/0=p) پس از سکته میوکارد ارتباط مثبت معنی داری به دست آمد. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها می توان از سطح سرمی tsa به عنوان آزمون کمک کننده به همراه سایر نشان گرهای تشخیص سکته میوکارد استفاده کرد.